زخم دهانه رحم چگونه درمان می شود؟

اکتروپیون دهانه رحم که فرسایش دهانه رحم نیز نامیده می شود، معمولاً به دلیل سطوح بالای استروژن ایجاد می شود. دهانه رحم قسمت پایینی رحم و “گردن” است که به واژن متصل می شود. دارای دو قسمت داخلی کانال اندوسرویکس و قسمت خارجی اکتوسرویکس است.

هنگامی که دهانه رحم زخم می شود هر فردی به وحشت می افتد بهتر است نگران نباشید شما می توانید با مراجعه به متخصص زنان این مشکل خود را برطرف کنید معمولاً پزشک با معاینه دهانه رحم شما و تجویز دارو می تواند این مشکل را برطرف و درمان کند.

زخم دهانه رحم چیست؟

زخم دهانه رحم که فرسایش دهانه رحم یا اکتوپی دهانه رحم نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های (سلول‌های غده‌ای ستونی) که قسمت داخلی (کانال آندوسرویکس) دهانه رحم را می‌پوشانند به سطح خارجی (اکتوسرویکس) دهانه رحم گسترش می‌یابند که معمولاً دارای انواع مختلفی است. سلول ها (به نام اپیتلیوم سنگفرشی).

اکتروپیون دهانه رحم یک بیماری خوش خیم (غیر سرطانی) زنانه است که در بین زنان در سنین باروری بسیار رایج است و معمولاً جای نگرانی ندارد. این علامت یک مشکل دیگر سلامتی مانند سرطان دهانه رحم نیست و باعث ناباروری نمی شود. با این حال، در موارد با علائم، پزشکان ممکن است برخی از درمان ها را توصیه کنند.

علل اکتروپیون دهانه رحم

سطوح بالای استروژن: دهانه رحم به شدت به استروژن که مسئول تشکیل سلول های دهانه رحم است، پاسخ می دهد. با افزایش استروژن، تعداد سلول های دهانه رحم افزایش یافته و به قسمت بیرونی دهانه رحم گسترش می یابد. اکتروپیون دهانه رحم معمولا در شرایطی دیده می شود که سطح استروژن بالا باشد، مانند:

• دختران نوجوان و زنان جوان
• زنان حامله
• استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی
• در دوران قاعدگی، بیشتر در مرحله تخمک گذاری

مادرزادی: در برخی موارد، در طول رشد جنین، محل اتصال سنگفرشی (ناحیه انتقالی سلول های ستونی داخلی و سلول های سنگفرشی بیرونی) در موقعیت اولیه نوزادی خود باقی می ماند. همچنین ممکن است زمانی رخ دهد که جنین در معرض هورمون های مادری قرار می گیرد که منجر به بیش فعالی اپیتلیال ستونی آندوسرویکال می شود و باعث زخم دهانه رحم در اواخر رشد جنین و ماه اول زندگی می شود.

زخم دهانه رحم: در زنان یائسه نادر است. در دوره پس از یائسگی، سطح استروژن کاهش می‌یابد و باعث کوچک شدن و وارونه شدن دهانه رحم می‌شود و اپیتلیوم سلول سنگفرشی اکتوسرویکال را به داخل کانال آندوسرویکال هل می‌دهد.

بیماری ها: مطالعات نشان داده است که زنان مبتلا به کلامیدیا بیشتر در معرض اکتروپیون دهانه رحم هستند. با این حال، برای تایید این پیوند به مطالعه بیشتری نیاز است.

زخم دهانه رحم چه زمانی اتفاق می افتد؟

هنگامی زخم ایجاد می شود که سلول های نرم در داخل دهانه رحم به قسمت بیرونی رشد پیدا می کند که با نشان دادن خود به صورت زخم خود را نشان می دهد.

علائم زخم دهانه رحم چیست؟

زخم دهانه رحم عمدتاً بدون علامت است و معمولاً توسط پزشک در معاینه لگن تشخیص داده می شود. با این حال، زنان مبتلا ممکن است. حتی اگر علائم خفیف باشند، مشورت با پزشک برای معاینه مناسب ضروری است زیرا علائم مشابه در سایر مشکلات زنان نیز دیده می شود. بنابراین برای درمان مناسب باید علت را رد کرد. برخی از علائم را تجربه کنند که عبارتند از:

• ترشحات مخاطی
• لکه بینی بین پریودها
• درد و خونریزی در حین یا بعد از مقاربت
• بین دوره قاعدگی فرد لکه بینی مشاهده می کند
• ترشحات روشنی که به صورت مخاطی هستند
• به هنگام رابطه جنسی احساس درد داشتن و یا امکان دارد بعد از رابطه ی جنسی درد احساس شود.
• احساس درد بعد از آزمایش لگن

ممکن است در حین یا بعد از معاینه لگن درد و خونریزی وجود داشته باشد. شایع ترین علت خونریزی در ماه های آخر بارداری اکتروپیون دهانه رحم است. از آنجایی که سلول های غده ستونی ظریف تر از سلول های اپیتلیال سنگفرشی هستند، مخاط بیشتری تولید می کنند و به راحتی خونریزی می کنند.

وقتی فردی به زخم دهانه رحم دچار می شود خصوصاً اگر باردار باشد خونریزی رحم را در ماه های آخر بارداری خود مشاهده می کند. توجه داشته باشید در صورت هر گونه علائم نمی توان به طور قطعیت گفت که شما زخم دهانه رحم دارید امکان دارد این علائم مرتبط به دیگر بیمار ها باشد که بهتر است برای مطمئن شدن حتماً به پزشک مراجعه کنید.

علت زخم دهانه رحم

همان طور که گفته شد علت زخم دهانه رحم را نمی توان به طور قطعیت بیان کرد حتی طبق اطلاعات بدست آمده نشان داده شده برخی از افراد با زخم دهانه رحم متولد شده اند اما به طور کلی می توان به موارد زیر اشاره کرد که عبارتنداز :

• به علت نواسانات هورمونی
• استفاده از قرص های ضد بارداری

چگونه می توان زخم دهانه رحم را تشخیص داد؟

زخم دهانه رحم معمولاً در طی معاینه لگنی تشخیص داده می شود که در آن دهانه رحم قرمز و خشن تر از حد طبیعی به نظر می رسد. ممکن است در طول معاینه مقداری خونریزی مشاهده شود. معمولاً پزشک این بیماری را با روش آزمایش پاپ اسمیر و معاینه لگن به خوبی می تواند تشخیص دهد پزشک بعد از بررسی های لازم متوجه خواهد شد که مشکل شما طبیعی است یا نیاز به دیگر آزمایش ها دارد در صورت بررسی بیشتر امکان دارد شما نیاز به کولپوسکوپی یا بیوپسی داشته باشید. و به رد سرطان دهانه رحم یا بیماری های مقاربتی کمک می کند زیرا به نظر شبیه هستند. اگر علائم شدید باشد، کولپوسکوپی توسط پزشک برای بررسی دقیق دهانه رحم انجام می‌شود و حتی می‌توان از بافت نمونه (بیوپسی) برای آزمایش سلول‌های سرطانی احتمالی برداشت کرد.

به طور کلی توجه داشته باشید زخم دهانه رحم جای نگرانی ندارد اما شما بهتر است درمان را جدی بگیرد تا به بیماری های دیگر مانند سرطان دهانه رحم و دیگر بیماری ها دچار نشوید.

گزینه های درمانی برای زخم دهانه رحم چیست؟

اکتروپیون دهانه رحم ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد و علائم خود به خود برطرف شوند. اگر علائم در دوران بارداری شروع شود، سه تا شش ماه پس از زایمان برطرف می شود. اگر علت آن قرص های ضد بارداری باشد، پزشک ممکن است قرص های ضد بارداری دیگری را تجویز کند. اگر علائم شدید باشد، پزشک ممکن است بیمار را با موارد زیر درمان کند:

کرایوتراپی: کرایوتراپی که کرایوسرجری نیز نامیده می شود، جایی است که پزشک از یک پروب برای منجمد کردن سلول های دهانه رحم برای متوقف کردن علائم استفاده می کند. مطالعات نشان می دهد که این درمان برای زنانی که ترشحات واژن زیادی از زخم دهانه رحم دارند به طور موثر عمل می کند.

دیاترمی: پزشک حرارت شدیدی را به سلول ها اعمال می کند تا با استفاده از یک ابزار کوچک آنها را از بین ببرد. ابتدا به بیمار دارویی داده می شود تا ناحیه را بی حس کند.

نیترات نقره: نیترات نقره یک ماده شیمیایی است که توسط پزشک به دهانه رحم اعمال می شود تا سلول هایی که باعث خونریزی می شوند را ببندد. هیچ نیازی به داروهای بی حس کننده از قبل وجود نخواهد داشت.

اینها اقدامات کوچکی هستند که ممکن است در مطب پزشک انجام شوند و افراد ممکن است به فعالیت های عادی روزانه خود ادامه دهند. با این حال، افراد ممکن است برای چند ساعت تا چند روز احساس ناراحتی کنند و برخی از بیماران ممکن است برای چند هفته لکه بینی یا ترشحات واژن داشته باشند.

برای جلوگیری از عفونت و فراهم کردن زمان برای بهبودی، توصیه می شود تا چند هفته از رابطه جنسی و استفاده از تامپون خودداری کنید.

پیگیری با پزشک طبق توصیه آنها برای بررسی پیشرفت بهبود یا در صورت وجود هرگونه عفونت احتمالی ممکن است نیاز به مراقبت فوری پزشکی داشته باشد.